Lengends of spring goddness
အပိုင္း(58) သူမရဲ့အစြမ္းအစ
"ဝိုးးးးး သူမရဲ့စိတ္စြမ္းအားက ေၾကာက္စရာပဲ "
ဟုတ္ပါတယ္
က်ဴးလစ္ရဲ့လက္ထဲမွာေလးေတာ္ရွိေနၿပီး ခ်ီေတြကိုျမႇားအျဖစ္ျပဳလုပ္ကာ ျမားမိုးရြာသြန္းေနတယ္
ေလထဲမွာဝဲပ်ံေနတဲ့ ဓားကိုလဲ က်ဴးလစ္ပဲထိန္းထားတာ
ေနာက္တခုက ႏြယ္ပင္ေတြ
အဲ့ႏြယ္ပင္ေတြကလဲ အင္အားအရမ္းရွိတာပဲ
ႏွင္းပြင့္စံအိမ္တခုလုံးအေလာင္းေတြပုံထပ္ေနေအာင္လုပ္နိုင္တယ္
အဓိကလူက ေလးေယာက္သာရွိေပမဲ့လဲ
ေရွာင္ေရွာင္နဲ႔ႏြယ္ပင္ေတြပါလာတာနဲ႔တင္ ႏွင္းပြင့္စံအိမ္ကိုေခါင္းကိုက္ေစၿပီ
အခုေတာ့ ေလးေတာ္နဲ႔ဓားေတာ္ပါ ထြက္ေပၚလာခဲ့ေလၿပီ
ႏွင္းပြင့္စံအိမ္ရဲ့အထက္ပိုင္းကအစ ဒီကိစၥကိုအာ႐ုံစိုက္လာၾကၿပီ
"ဘန္းးး မျဖစ္ဘူး ဒီပုံစံနဲ႔ဆို ငါတို့စံအိမ္ကမ်ိဳးဆက္ေတြအကုန္ကုန္ေတာ့မယ္"
"သြား အႀကီးအကဲေလးေယာက္ကိုလြတ္လိုက္ အဲ့မိန္းကေလးရဲ့အေရခြံကိုခြာထုတ္ပစ္လိုက္"
ငယ္သားတေယာက္က ေခါင္းညိတ္ကာ အခန္းထဲကေျပးထြက္သြားတယ္
က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ့ ေပၚတယ္ကတဆင့္ ႏွင္းပြင့္စံအိမ္ေတာ္ရဲ့အေျခအေနကိုၾကည့္ေနၾကေလရဲ့
က်ဴးလစ္စိတ္ထင့္သြားတယ္
"ပိုင္ခ်င္း ရွင့္ရဲ့တပ္ကူေတြဘယ္ေတာ့လာမွာလဲ "
"အျမန္ဆုံးေရာက္ေအာင္လာဖို့ေျပာထားတယ္ သိပ္မၾကာခင္ေရာက္လာလိမ့္မယ္ "
"ၾကည့္ရတာ ကၽြန္မတို့ထက္အင္အားႀကီးတဲ့သူေတြကိုေစလႊတ္ေတာ့မွာပဲ ရွင္တို့ျမန္ျမန္လုပ္ဖို့လိုတယ္"
"ေကာင္းၿပီ "
တုကူးရွန္းနဲ႔ပိုင္ခ်င္းတို့ႏွစ္ေယာက္သားေခါင္းညိတ္လိုက္ၾကကာ သူတို့ရဲ့သတ္ျဖတ္ႏွုနး္ကိုအရွိန္ျမင့္တင္လိုက္တယ္
"မျဖစ္ေသးဘူး ဒီလိုဆို အေျခအေနမေကာင္းဘူး"
သူမက စိတ္ဝိဉာဥ္အဆင့္မွာပဲရပ္ေနတာအေတာ္ၾကာေနၿပီ
သူတို့ဘက္ကသာ တန္ခိုးရွင္အဆင့္ဆရာသခင္ေတြကိုလႊတ္လိုက္ရင္ သူမတို့အေျခအေနမေကာင္းဘူး
"မျဖစ္ေသးဘူး"
မျဖစ္ေသးဘူး ဒီထက္ပိုျမန္ဖို့လိုတယ္
အဲ့ဆရာသခင္အဆင့္ေတြထြက္မလာခင္ သူမက ႏွင္းပြင့္စံအိမ္ကိုေျဖရွင္းၿပီးသားျဖစ္ဖို့လိုတယ္
မဟုတ္ရင္ ေကာင္းကင္အဆင့္သာျဖစ္ေသးၾကတဲ့ ေရွာင္ေရွာင္ တုကူးရွန္းနဲ႔ ပိုင္ခ်င္း ေနာက္ဆုံးရန္က်င္းအထိပါေသကုန္ၾကလိမ့္မယ္
က်ဳးလစ္ တြက္ဆေနတယ္
သူမ ဘာဆက္လုပ္သင့္သလဲလို့
အစကေတာ့ ဒီႏွင္းပြင့္စံအိမ္ေတာ္မွာ အင္အားအမ်ားႀကီးမရွိေလာက္ဘူးလို့ေတြးေနတာ
အခုေတာ့ သူမထင္ထားတာထက္ႏွစ္ဆ ပိုမိုမ်ားျပားလို့ေနတယ္
အဲ့ေတာ့ အခ်ိန္မေလာက္ေတာ့ဘူး
႐ုတ္တရက္ ေကာင္းကင္ေပၚကို သူမေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္
"သူတို့လာေနၿပီ! ပိုင္ခ်င္း !"
"အာ သူတို့မေရာက္ေသးဘူး"
က်ဴးလစ္အရမ္းစိတ္ပ်က္သြားတယ္
ပိုင္ခ်င္းကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္
"ရွင္ကၽြန္မကိုစိတ္မပ်က္ေစဘူးလို့ေမၽွာ္လင့္တယ္ နန္းေတာ္ကစစ္ကူေတြေရာက္မလာရင္ ကၽြန္မတို့ဒီမွာအားလုံးေျမျမဳတ္ၿပီးသားျဖစ္သြားလိမ့္မယ္နားလည္လား"
"ကိုယ္!"
"ပိုင္ခ်င္း ! ရွင္ ! ထားပါေတာ့ အဲ့အႀကီးအကဲေတြနဲ႔ကၽြန္မအရင္ ရင္ဆိုင္လိုက္မယ္ ရွင့္အကူေတြေရာက္လာရင္ အျမန္ဆုံးလြတ္ေပးပါ"
သူမ ေလထဲကိုေလ်ာက္လွမ္းသြားတယ္
"က်ဴးေလး ကိုယ္သြားမယ္"
တုကူးရွန္းလွမ္းေအာ္တယ္
"မ႐ူးစမ္းနဲ႔ ရွင္ကသူတို့လက္ေဖ်ာက္တခ်က္တီးစာေတာင္မရွိဘူး လာမရွုပ္နဲ႔ ကၽြန္မအတြက္ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးပဲျဖစ္လိမ့္မယ္ မေသေစနဲ႔ရွင္သန္ေအာင္ေန အဲ့ဒါကၽြန္မရဲ့အမွာစကားပဲ ေရွာင္ေရွာင္!ထိုက္ထိုက္ ! ေအာက္မွာ သူတို့ကိုကာကြယ္ထားေပး ယန္ယန္လာအေပၚသြားၾကမယ္"
က်ဳးလစ္ေျပာလဲေျပာ ေလထဲမွတဆင့္အေပၚကိုလဲလွမ္းတက္သြားတယ္
သူမရဲ့ဆံႏြယ္ေတြက ေလထဲမွာေမ်ာလြင့္လို့ေနတယ္
သူမအေပၚကိုအျမန္ဆုံးတက္သြားလိုက္တယ္
တိမ္ထူေနၿပီး ေနေရာင္တစက္မရတဲ့ ဒီကုန္းေျမဟာ လ်ိဳ့ဝွက္ခ်က္ေတြေပၚဖို့သိပ္ခဲယဥ္းတယ္
သူမလဲအေပၚကိုျမင့္နိုင္သမၽွျမင့္ေအာင္တိုးထြက္သြားလိုက္တယ္
ေလးေယာက္
အႀကီးအကဲေလးေယာက္
စိတ္ဝိဉာဥ္အေနာက္ပိုင္းအဆင့္ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တန္ခိုးရွင္အေစာပိုင္းအဆင့္ႏွစ္ေယာက္
"ေသစမ္း ဒါက တမင္အနိုင္က်င့္တာပဲမဟုတ္ဘူးလား"
က်ဴးလစ္ သူတို့ကိုၾကည့္ရင္း တိုက္ပြဲစိတ္ဆာေလာင္လာခဲ့တယ္
သူမေရာက္လာထဲက အသက္အႏၲရာယ္နဲ႔နီးကပ္တာ ဒါဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ပဲ
"ေကာင္းၿပီ ရွင္သန္နိုင္တဲ့ေနာက္ဆုံးလူကေတာ့ ေရႊေတြရမွာပဲ လာလိုက္စမ္း"
က်ဴးလစ္ အေပၚကိုတက္သြားၿပီး အဲ့အႀကီးအကဲေလးေယာက္ေပၚလာမဲ့လမ္းကိုပိတ္ထားလိုက္တယ္
သိပ္မၾကာပါဘူး
သူမရဲ့ေရွ႕မွာႏွင္းပြင့္တို့ျဖစ္တည္လာၿပီး လူပုံစံေပၚလာခဲ့တယ္
"ကေလးမ မင္းကငါတို့ကိုတားခ်င္တာလား"
"စိတ္ပ်က္စရာပဲ"
"ဟုတ္ပ"
လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေလးေယာက္
ျဖဴေဖ်ာ့ေနတဲ့အသားအေရာင္ကေနမေကာင္းသလိုမ်ိဳးပဲ
"ရွင္တို့ႏွင္းပြင့္အဆိပ္မိေနတာကို ကၽြန္မကိုတိုက္ခ်င္ၾကေသးတယ္ေပါ့"
"........"
"မင္းဘယ္လိုသိတာလဲ"
"မျဖစ္နိုင္တာ "
"မင္းကုနိုင္လား"
တစ္ေယာက္တေပါက္ထြက္လာတဲ့ေလသံအရ ႏွင္းပြင့္အဆိပ္ကို သူတို့ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္လဲဆိုတာသိနိုင္တယ္
အေအးဓာတ္ကိုေလ့က်င့္တဲ့လူတေယာက္က သူ႔ရဲ့ ခႏၵာကိုယ္မွာစုပုံေနတဲ့အေအးဓာတ္ေတြကိုအျပင္ကိုစြန႔္ထုတ္ၿပီးခ်ီကိုဖန္တီးရတယ္
လူ႔ခႏၵာကိုယ္ရဲ့သဘာဝက ေႏြးတဲ့သေဘာရွိတယ္
အဲ့လိုေႏြးတဲ့သေဘာတရားရွိတဲ့ခႏၵာကိုယ္ဟာ အေအးဓာတ္ကိုစုေဆာင္းရပါမ်ားေတာ့ ခႏၵာကိုယ္ကိုထိခိုက္လာတဲ့သေဘာတရားနဲ႔ခပ္ဆင္ဆင္ပဲ
အဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔တို့ခႏၵာကိုယ္ထဲ စုပုံေနတဲ့အေအးဓာတ္ဟာ သူတို့အတြက္တေျဖးေျဖးအဆိပ္ျဖစ္လာၿပီးဒုကၡေရာက္လာေတ့ာတာပဲ
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ႏွင္းပြင့္ကုန္းေျမဟာတန္ခိုးရွင္အဆင့္မွာတစ္ေနၿပီး နတ္ေဒဝါအဆင့္ကိုဘယ္ေတာ့မွဆက္တက္မလာေတာ့တာ
"ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူကမွဒီအဆိပ္ကိုမေျဖနိုင္ၾကဘူးေလ"
"ဟုတ္တယ္"
"ေကာင္မေလးငါတို့ကိုလွည့္စားေနတာလား"
"ေသခ်င္ေနၿပီလားေကာင္မေလး"
က်ဳးလစ္က ေလးေယာက္ဟာေလးမ်ိဳးျဖစ္ေနတဲ့ပါးစပ္ေပါက္ေတြကိုတကယ္စိတ္ကုန္မိတယ္
တခ်ိန္ထဲမွာေလးခုေမးတဲ့အ်က်င့္ကိုက သူတို့ဟာ အဖြဲ႕လိုက္ေလ့က်င့္မူ႔မရွိဖူးဘူးဆိုတာျပေနတာပဲ
အဲ့ဒါကသူမအတြက္အားသာခ်က္ပဲ
ေလးေယာက္သားကိုရန္တိုက္ေပးလိုက္ၿပီး သူတို့ဘာသာသူတို့ကိုက္ေစရင္ပိုေတာင္ေကာင္းဦးမယ္
"ရွင္တို့မသိၾကဘူးလား နန္းေတာ္မွာရွင္တို့ႏွင္းပြင့္စံအိမ္ကခတ္တဲ့အဆိပ္ကိုကၽြန္မပဲေျဖေပးခဲ့တာ မသိေသးဘူးလား"
သူတို့မယုံသကၤာနဲ႔တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္စူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနၾကတယ္
"အိုး ၾကည့္ရတာ ယုံပုံမရဘူးပဲ ရွင္တို့ဘာလို့အရင္စမ္းသပ္မခံၾကည့္တာလဲ "
"ဘာ! "
"ငါတို့အဲ့လိုလုပ္လို့ရသားပဲ"
"ဒါေပမဲ့ ႏွင္းပြင့္စံအိမ္ေတာ္ရဲ့ဒုတိယသခင္ကလဲ ေျဖေဆးရွာေနတာ ဘယ္နႏွစ္ရွိၿပီလဲ ေတြ႕တယ္မၾကားဖူးဘူး"
"ဒီေကာင္မေလးလိမ္ေနတာဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
က်ဴးလစ္ကေတာ့ အခ်ိန္ဆြဲခ်င္လို့သာ အရစ္ရွည္ေနတာ သူမစိတ္ရွိတိုင္းဆို ေရွ႕ကေလးေယာက္ဟာအရိုးတပုံအသားတပုံျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ
ပိုင္ခ်င္း
ကၽြန္မရဲ့ႀကိဳးစားမူ႔ကိုအလဟသျဖဳန္းတီးမပစ္ဖို့ေမ်ာ္လင့္ပါတယ္
မဟုတ္ရင္ ရွင့္အေပၚ ကၽြန္မတကယ္ႀကီးစိတ္ပ်က္မိေတာ့မွာ
.........🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷🍷
alinkar nang
You are reading the story above: TeenFic.Net