Chapter 39

I was cursing inside my head while fixing my uniform. Damn, Axev. Gusot ang uniform ko dahil sa kaniya! Wala pa naman akong coat na dala. Gusto ko mang umakyat muna sa condo, nag-aalala ako sa emergency ni Tina.

I left him in the basement. He said he'll go home after a minute. Hindi ko alam kung umalis na siya dahil umakyat ako sa first floor gamit ang elevator. Nang makalabas ako sa building ay agad kong nakita si Tina. 

She was wearing her blue scrub suit. Hindi ko alam kung galing ba siyang trabaho o papunta pa lang. She looks so tensed while standing there. Kaagad ko siyang nilapitan.

"Oh my gosh, Sien!" She jumped when she saw me.

Kumunot ang aking noo at hinawakan ang kamay niya. Hindi ko maipaliwanag ang ekspresyon niya sa mukha. Kinagat niya ang labi at niyakap ako ng mahigpit.

"Anong problema? Hey!" I started panicking because she didn't say anything. 

I hugged her back and sighed heavily. Nang humiwalay siya ay tinitigan ko siyang mabuti. May kinuha siya sa bulsa ng scrub suit niya at pinakita sa akin.

"What? What is this?" I asked and stared at the boxes of pregnancy test in my hand.

Nanlaki ang aking mga mata. Naguguluhan pa ako at hindi alam kung anong unang iisipin. What the hell?

"Buntis ka?" My eyes widened and my lips parted.

Umiling siya at bumuga ng hangin. "Hindi ko pa alam."

"What?" I said, puzzled of her actions.

"Hindi ko pa sinusubukan." Kinagat niya ang labi.

"Is this your emergency?" Pinakita ko sa kaniya ang tatlong kahon ng pregnancy test.

She nodded like a kid. She looks so lost between being nervous and excited. I don't know. Pumikit ako ng mariin at kumalma. Tangina, akala ko kung ano na!

"You're going to give me a heart attack, Valentina!" I glared at her.

"Sorry na," ngumuso siya. "Galing akong trabaho at sumaglit ako sa pharmacy. Kakauwi mo lang ba?"

Pinasadahan niya ako ng tingin at kumunot saglit ang kaniyang noo. Now, I panicked again. Tumikhim ako at hinawakan ang kamay niya.

"Yeah, galing akong university. Let's go to my condo and let's find out if you're going to be a mother soon." I said and dragged her inside.

She was telling me how nervous she is while we're inside the elevator. Kahit ako'y kinakabahan na dahil sa reaksyon niya. Nilingon ko siya ng suminghot siya at tiningnan ako.

"Bakit amoy lalaki ka?" Bigla niyang tanong.

Nanginig ang tuhod ko sa tanong niya. Pasimple kong inamoy ang sarili ko at napapikit ako ng mariin. Amoy Evander ako!

"Buntis ka nga siguro. Kung anu-anong naamoy mo." Umiling ako at bahagyang lumayo sa kaniya.

Naningkit ang mga mata niya sa akin at nilapit ang sarili. She sniffed again and her face contorted. She crossed her arms and raised her brows. Oh my gosh, I swear! She's damn pregnant!

"Are you sure? My sense of smell is sensitive nowadays." Aniya.

"Hindi mo na kailangang mag-PT, buntis ka nga." Ngumiwi ako.

Laking pasasalamat ko nang bumukas ang elevator. Agad akong lumabas at sumunod naman siya agad.

I waited for Tina to finish in the bathroom. Gusto ko maligo na rin pero mukhang gustong gusto na niyang malaman ang resulta. I put on my gloves when she walked out of the bathroom holding the container I gave her that's filled with urine.

"Upo ka muna ro'n, baka mahimatay ka." I said.

Sinamaan niya ako ng tingin pero umalis din naman siya at nagtungo sa may study table ko. Hindi ko alam kung bakit kahit ako'y kinakabahan habang hinihintay ang resulta. Nakalatag ang tatlong pregnancy tests do'n sa may counter.

I bit my lip when I saw the result. Pare-pareho ang resulta. I sighed and glanced at Tina. Nakayukyok ang ulo niya sa lamesa at mukhang pagod na pagod. 

"Tina..."

Nag-angat siya ng tingin. I smiled a little at her. I signaled her to come and she did. Dahan dahan siyang naglakad palapit sa akin. Sinulyapan niya ang mga PT sa lamesa, hindi siya lumapit ng husto.

"Ano?" Mahinang tanong niya.

Kinagat ko ang labi at tinanggal ang gloves sa kamay. 

"Malikot masyado ang sperm cell ng fiance mo."

Kumunot ang kaniyang noo. She was already tensed and now she looks confused. I rolled my eyes and laughed.

"Tanga, magiging nanay ka na!" I can't help but laugh.

Napamaang siya sa pagmumukha ko pero nang bumuhos ang luha niya ay nanlaki ang aking mga mata. Mabilis kong tinapon sa basurahan ang gloves bago nilapitan siya at niyakap. I didn't bother washing my hands anymore because I was worried.

"Hey, what's wrong? Are you..." suminghap ako. "Are you not ready yet?"

"No... I'm just... it's too overwhelming, Sien. Masaya ako... sobra..." she cried.

Kinagat ko ang labi dahil pakiramdam ko maiiyak na rin ako. Hinaplos ko ang likuran niya at pumikit saglit.

"You're going to be great mother, Tina. Kayo ni Camden... handa na ba kayo para rito?"

I was a little worried. I'm going to be a Tita! She's ready but how about Camden? I swallowed hard and hugged her tighter.

"Hindi ko alam... hindi naman namin ito napag-uusapan. Hindi ko alam kung paano sasabihin." Aniya.

"It's fine. Pwedeng 'tsaka na kapag handa ka na. Congratulations." I smiled when she pulled away.

Tina went home after an hour. She looks so happy with the result. So I'm praying hard that Camden's reaction will be the same. Ayaw kong masaktan siya kung sakaling hindi handa ang fiance niya.

Pagkatapos kong maligo ay 'tsaka ko lang na-check ang phone ko. Umawang saglit ang labi ko nang makitang may message ro'n mula kay Axev. It was an hour ago.

Architect Manzanar:

What's the emergency? 

Iyon lang naman ang mensahe niya. Bumuntong-hininga ako at nag-reply. Sa tuwing naaalala ko ang ginawa namin sa sasakyan niya ay kinikilabutan ako. God, what is happening with me?!

Sien:

Nothing serious.

Wala na akong natanggap na reply kaya naman ay sinimulan ko na ang mga gagawin. I hated that I have to sacrifice some minor subjects just so I can focus on my summative exam. Tapos na ang formative exam namin, hindi naman 'yon graded at dry-run lang kaya sa summative exam ako kailangang mag-focus. I need to practice a lot for our demonstration. Idagdag pa na marami akong babasahin dahil may long exam, mas lalong sumakit ang ulo ko.

"What's that?" 

Nag-angat ng tingin si Kean sa akin nang umupo ako sa tabi niya. Nasa sulok siyang upuan ng library at mukhang sobrang busy. 

"Patient papers," he replied.

"You look sleepless," I commented.

Tumawa siya at nagtaas ng kilay sa akin. "Anong tingin mo sa sarili mo?"

"Excuse me, I sleep at least four hours a day. Ikaw mukhang walang wala."

"Enjoy it while it lasts then." Ngumiti. "I skipped my morning lecture just for this. Hindi na natatapos."

Tinapik ko ang balikat niya. "You're on your way to clerkship. You can do it."

"Ah, nakapa-motivating naman." He said sarcastically.

Tumawa ako at umiling. Umalis din ako dahil ayaw ko naman siyang istorbohin at batid naman na sobrang dami talaga ng ginagawa niya. I need to finish some manuals too before our laboratory class in Pathology.

"Oh, gago, 'wag kang huminga. 'Wag kang huminga!"

Hindi ko mapigilang matawa habang pinapanood sina Renz at Chloe na pinipicturan ang specimen. They're aiming for a good shot. 

"Steady ka lang! Ako na ang magki-click. Kapag huminga ka, papatayin kita." Banta ni Chloe.

Narinig ko ang mura ni Renz dahil sa sinabi nito. Nang matapos silang dalawa ay nilapitan ko sila. Renz immediately raised his brows on me. Ngumiti ako at pinakita ang iPad ko.

"Pa-airdrop naman." I said.

"Tingnan mo 'to, halos hindi na ako huminga para makakuha lang ng magandang picture." Aniya.

"Ako na ang maglalagay ng label at description," I smiled.

He immediately agreed. Umiling na lamang ako at hinintay na ipasa niya sa akin ang mga pictures. Their shots were good. I tried so hard to finish labeling the pictures in a short period of time so I can answer my manuals.

It's another hell week. Exams after exams, I am so drained. Tita and Tito would call to check on me. Sa susunod na buwan pa sila bibisita sa akin dahil pareho silang nasa Cagayan. Hinihilot ko ang sentido habang papalabas ng lab nang makatanggap ako ng mensahe galing kay Axev.

Umangat ang kilay ko. Today is Friday. Tapos na ang klase ko. I remember that he also messaged me last Friday at almost the same time.  We don't text each other unless...

Architect Manzanar:

Are you free? Can I take you out for dinner?

Suminghap ako at tinitigan ang mensahe niya. Hindi ko alam kung bakit nagugulat pa ako. Kumakalabog ang dibdib ko habang iniisip kung anong ire-reply sa kaniya. I have so many things to do. Pwede ko namang gawin bukas pero nasasayangan ako sa oras.

Hindi muna ako nagreply at naglakad palabas ng building. Hindi matanggal sa isip ko ang mensahe ni Axev. Nasaan siya? Nasa labas ng university? I bit my lip hard and pulled out my phone.

Sien:

Where are you? 

It took him half a minute to reply.

Architect Manzanar:

Outside your university. 

I heaved a deep breath and walked towards the gate. I found his car in the same place, in front of the bistro. Kumatok ako sa bintana nito at agad naman itong bumaba. My lips shivered when I saw him. I haven't seen him for a week.

"Saan tayo kakain?" Ani ko at bahagyang umiwas ng tingin.

He bit his lip and opened the door for me. Agad akong pumasok at pinaandar naman niya agad ang sasakyan. 

"Your class just finished?" He asked in his deep baritone.

Tumango ako at nilabas ang iPad. I felt him glanced at me for a moment. Sinabi niya kung saan kami kakain. Medyo malapit 'yon sa condo kaya hindi na ako umangal. I checked for our group chats and some updates. After that, I opened my eBook for Parasitology and started reading.

"How's med school?"

Nag-angat ako ng tingin dahil sa tanong ni Axev. He was serious while driving. Tumikhim ako at nilagay sa hita ang iPad. Hindi ko alam kung paano sasagutin ang tanong niya. I have a million things to say but I can't.

"Typical med school," I answered plainly.

Nilingon niya ako saglit kaya nagtama ang paningin namin. His hazel eyes bore on me for a few seconds. His jaw moved before he nodded a little. He sighed and looked away.

"Galing kang trabaho?" I couldn't help but ask when he got silent.

Naka-semi formal ulit siya. Dark ironed slacks and white long sleeves. Nilingon ko ang backseat at nakita ko ro'n ang laptop niya at iilang nakatuping papel.

"Yeah."

Suminghap ako at hindi na muling nagsalita dahil wala na akong masabi. Marami... actually, pero 'di bale na lang. This is our set-up. Hindi ko alam kung bakit ako pumayag rito pero narito na kami.

Naramdaman ko ang pagdampi ng kamay ni Axev sa aking likuran habang papasok kami sa diner. Bahagya ko siyang nilingon pero wala sa akin ang atensyon niya. Itinikom ko na lamang ang labi at hinayaan siya.

When we settled, a waiter immediately went to us. After asking for our orders, umalis din ito. Naiwan kaming dalawa ni Axev sa lamesa, magkaharap at tahimik. I should have brought my bag or my iPad so I can read while waiting.

May ginawa si Axev sa phone nito bago nilapag sa lamesa at tiningnan ako. Seryoso ang tingin niya. Hindi ko alam kung paano siya titingnan pabalik. Huminga ako ng malalim at pinatong ang kamay sa lamesa. 

"You look tired," he suddenly said.

Napakurap ako at napahugot ng malalim na hininga. Ngumuso ako at pasimpleng pinasadahan ng kamay ang buhok na nakapusod.

"Okay lang, maganda pa rin naman." Nagkibit ako ng balikat.

His lips twicthed and jutted. Halos umirap ako dahil sa pagpipigil niya ng ngisi. I am serious! Malamig ko siyang tinitigan dahil bahagyang nag-init ang mukha ko.

"Yeah, I know that." Banayad niyang sinabi. 

Umirap ako at pumangulambaba sa lamesa. I'm seriously tired and there's a lot of things to do, however, I don't... regret coming here with him. It's fine. This is a no-strings-attached relationship pero hindi naman siguro pwedeng puro pisikal lang 'di ba? Besides, this is nothing but simple dinner.

"Iuuwi kita agad pagkatapos nito para makapagpahinga ka."

Tiningnan ko siya. Nakatitig ang namumungay niyang mga mata sa akin. Ngumuso ako.

"I won't rest when I go home. Rest is a luxury in med school. I can't afford it." I said softly.

He licked his lips and gawked at me. "Even so, take care of yourself."

Humugot ako ng malalim na hininga at kinagat ang labi. Hindi na ako muling nagsalita dahil dumating na ang pagkain namin. We started eating in silence. 

"I missed home-cooked meals..." I whispered absentmindedly.

Nakakasawa ang take-out, noodles, preserved foods at fast foods. Pero, I'm living alone and that's how I'm surviving. Namimiss ko 'yong mga luto nina Tita at Tito. My favorite chicken adobo, chicken curry, chop suey, and more.Suminghap ako at uminom ng tubig.

"I'll cook for you. Anong gusto mo? Chicken curry? Chopsuey? Mechado?"

Halos maibuga ko ang tubig dahil sa sinabi ni Axev. Narinig niya ba 'yon? At paano niya nalaman ang mga paborito ko at nasa isip ko? Nakagat ko ang labi nang maalalang ex ko nga pala ang kaharap ko.

Inabutan niya ako agad ng tissue na agad kong tinanggap. I glared at him for a second but when I saw that he was looking at me softly, I relaxed.

"You don't need to do that," I said.

Tinitigan niya ako at bahagyang umawang ang kaniyang labi. Suminghap siya at kumuyom ang panga. Umiwas ako ng tingin at nagpatuloy sa pagkain kahit tumatakbo ang isip ko pabalik sa sinabi niya. He'll cook for me? Damn it.

"Architect Manzanar! Mukhang may manlilibre sa akin ngayon ah-"

Sabay kaming nag-angat ng tingin ni Axev nang may tumayo sa gilid ng lamesa namin. My eyes widened when I saw Brett. Nanlaki rin ang kaniyang mga mata nang makita ako. Napakurap ako at halos hindi alam kung anong ire-react sa gulat niyang pagmumukha.

Nagpabalik balik ang tingin niya sa amin ni Axev. Bumilis ang pintig ng puso ko at agad nag-isip ng palusot. By the look on his face, I know what he's already thinking!

"H-hi..." I smiled a little at him.

Axev glanced at me and raised his brows. Bakit parang sobrang kalmado niya?! Huminga ako ng malalim at binalik ang tingin kay Brett.

"You can join our friendly dinner, Brett." I offered.

Napanganga si Brett sa sinabi ko. Sinulyapan ko si Axev at nahagip ko ang pagkuyom ng panga niya at ang nanunuya niyang tingin. 

"F-friendly?" Nagkamot siya ng ulo at tumawa at nilingon si Axev. "Kaibigan... Axev?"

Kinagat ko ang labi at ako na ang sumagot. "Ah, yes. We're friends. This is a friendly dinner. Do you want to join?"

Sumandal si Axev sa upuan niya at pinagmasdan ako. Umangat ng bahagya ang kaniyang kilay. I almost glared at him if only Brett is not watching us. He looks so confused.

"Do you want to join this friendly dinner, Romero?" Malamig na tanong ni Axev kay Brett.

Tumikhim si Brett at ngumisi kay Axev. "Ah, hindi na. Ibang restaurant pala napasukan ko. Maiwan ko na kayo. Enjoy... sa uh... friendly dinner niyo!"

Umawang ang labi ko at nilingon si Brett. Ngumiti siya sa akin at kumaway. Bago siya umalis ay may narinig pa akong sinabi niya.

"Sana all friends."

Napalingon ako kay Axev pagkaaalis ng kaibigan niya. I glared at him.

"Dapat hinayaan mong sumabay siya sa atin para hindi siya magduda!" Giit ko.

"What? I offered him but he declined. And why would he doubt?" Kumunot ang kaniyang noo.

"You sounded like you're giving him a warning." Pang-aakusa ko. "I don't want him to think that we're back or something."

Tumaas lalo ang kilay niya. He bit his lip and tilted his head after clenching his jaw.

"So, we're friends now?" His lips twitched.

Umirap ako at suminghap. I sipped on my water and puffed a breath.

"Then, what do you want me to say? Na, this is a no-strings-attached dinner? I don't want to let them know about this. We can act like friends in front of them."

His jaw clenched and he clicked his neck. He looked like he wanted to say more. Pinirmi niya ang mga labi at tumingin sa kaniyang relo. We're done eating already.

"Come on, I'll take you home." He said.

Huminga ako ng malalim at pinunasan ang labi gamit ang tissue bago tumayo. He already paid the bill. Sabay kaming naglakad palabas ng restaurant. He opened the door of his car for me.

"Can I take you out every Friday evening? Or is that too much to ask?"

Napalingon ako kay Axev. We're on our way to my condo. Nahigit ko ang hininga sa kaniyang tanong. I know... this is not just a no-strings-attached relationship for him. But I want to stress that. But, ang pangit din naman kapag 'tsaka lang kami magkikita kapag gano'n 'di ba?

"I'll see," I said plainly.

He bit his lip and nodded. Pagkarating namin sa harap ng condo ay tapos na rin akong mag-ayos ng sarili. I opened the door of his car. I looked at him.

"Thank you for the dinner."

Tumango siya. "Take care of yourself, Dea."

Tinitigan ko siya at huminga ng malalim. I went out of his car and closed it after. Naglakad na ako papasok sa condo nang hindi nililingon ang kaniyang sasakyan.

It was Tuesday when I received a call from Tina. Nasa kalagitnaan ako ng pagbabasa pero iniwan ko muna saglit dahil baka importante ang sasabihin niya. 

"Sien," bungad niya.

"Hey, how are you? I'm sorry, hindi kita nakakamusta sa mga nakaraang araw." I said.

"I understand, don't worry. I'm doing fine. Dumadalas lang ang morning sickness ko." She sounds happy.

"It's better if you start seeing an Ob-gyne." I sighed. "Did you tell him?"

Matagal bago siya nagsalita. "Yeah, I did. Kaninang tanghali lang."

"And?" I anticipated her answer.

"He cried..." she chuckled but her voice trembled. "Natatakot akong baka hindi siya handa pero umiyak siya nang sinabi ko."

Nakagat ko ang labi at napangiti sa sinabi niya. I puffed a breath and relaxed.

"I'm so happy for you, Tina. Masaya ako para sa inyong dalawa. I can't believe I'm a Tita already."

"Thank you, Sien. Libre check-up, ha?"

Tumawa ako sa sinabi niya. "Baka nga pasyente ang bagsak ko nito, Tina."

Wednesday, I met with Kean to ask for help for my other summative exams. I didn't want to disturb him because I know that he's much busier than me however, I really needed his help since siya lang naman ang ka-close ko sa higher years. 

"Ano sa tingin mo?"

I asked after our session. Humikab siya at tiningnan ang relo bago ako sinulyapan.

"It's good. Just practice and practice. Be natural." He smiled.

I sighed and nodded. "Thank you. Hindi ko na alam kung paano ica-cram lahat ng hindi ko pa nagagawa dahil sa mga summative and long exams."

"Do you need more help?" Aniya.

Kaagad akong umiling. Of course, I need more help but I don't want to bother him more. Sobrang thankful na ako dahil naglaan siya ng oras para matulungan ako rito. 

"Hindi na. Thank you." 

He smiled and hugged me lightly. Niyakap ko siya pabalik at tinapik ang balikat niya. I'm so comfortable with him. Pagkatapos ay umalis din siya dahil may kailangan pa siyang gawin. Nilagay ko sa lalagyan ang med equipment ko bago bumalik sa building namin.

Katatapos ko lamang mag-shower nang makatanggap ako ng tawag mula kay Axev. Kumunot ang aking noo at