JUNO CRIS MORGAN

Malamig na simoy ng hangin ang sumalubong sa'min ni Gwenn pagkababa na pagkababa namin ng sasakyan. Hindi ko naman mapigilan ang sariling mapahinga ng malalim. Ang sarap lang. Para bang sa lumipas na taon, ngayon lang ulit ako nakaramdam ng kaginhawaan.

"Gwenn!"

Hindi ako si Gwenn pero pati ako napalingon sa tumawag na 'yun.

"Nay!" Gwenn replied, with so much excitement in her voice.

Hindi ko napigilan ang sariling mapangiti. Ang saya lang nila pagmasdan. Para bang ilang taon silang hindi nagkita ee sa katunayang, wala pa ngang isang linggo mula ng mamalagi ang dalaga nila sa Manila.

"Señorita"

Napatuwid naman ako ng tayo para lumapit sa kanya at walang pagdadalawang isip na nagbisa. "Magandang araw po nay." nakangiting bati ko.

"Mabuti pala at dito kayo tumuloy. Katatapos ko lang magluto." she held her daughters hand. "Tara na sa loob." 

Nakangiting sumunod naman kami sa kanya. Hindi ko naman maiwasang hindi mailibot ang tingin ko sa kabuuan nitong bahay nila. Ang laki na ng pinagbago. Kung noon, maliit ang espasyo sa loob, ngayon malaki na. Kakasya na kaming sampong magkakaibigan.

"Dito ba muna kayo unang tumuloy?" nanay Amelita asked.

Tumango naman ako sa kanya bago umupo sa hapag katabi ni Gwenn. "Opo nay." I paused. "Tutal una naming madadaanan itong sa inyo kaya dito na kami unang tumuloy." magalang na sagot ko.

Nakangiting tumango naman siya sa'kin at saka inihain ang mga lutong pagkain. Walang patid tuloy ang ngiti ko. Matagal ng naninilbihan sa pamilya ko ang pamilya nila. Nakabuo na nga ng magandang samahan sina mom and dad at saka ang magulang ni Gwenn. Habang kami ni Gwenn, nakabuo ng pagmamahalan. Napailing na lang ako sa loob-loob ko, wala silang kaalam-alam na minsan ko ng minahal ang unica ija nila.

"Oh siya, tara na't kumain." magiliw na paanyaya niya.

Nakatingin lang ako sa kanilang mag-ina ng simulan nilang kumain. Nakangiti pa nga si Gwenn sa bawat pagsubo na ginagawa niya. Napangiti na lang din tuloy ako bago simulan ang pagkain.

At katulad dati, napakasarap parin niya magluto. Walang duda, mag-ina nga talaga sila ni Gwenn.

"Nay nasan pala si tatay at kuya?" Gwenn started.

Hindi na ko nag-atubiling lingunin sila at tinuloy ko lang ang pagkain ko. Nagutom din kasi ako. At saka, ang sarap ng ulam ee.

"Nasa hacienda na." Nay replied. "Naghaharvest na sila ng mga santol."

"Ee si bunso nay? Nasaan?" tanong pa nitong katabi ko. "Wala namang pasok ngayon ah. Ba't wala siya dito?"

"Nako. Alam mo naman 'yung kapatid mong 'yun." sukat doon ay napatunghay ako para tingnan sila. "Kasama ng tatay at kuya mo si Gil, ayaw papigil at gusto ding umakyat ng puno."

Hindi ko naman napigilan ang pagtawa ko, dahilan para makuha ko ang atensyon ng mag-ina. Saglit ko lang nilunok ang pagkaing nasa bibig ko pa at nagsalita. "Kung tutuusin nay, para ring dalawang lalaki ang anak mo dahil kay Gil." pagbibiro ko.

Natatawang napailing naman si Nanay habang si Gwenn napanguso na lang. "Sinabi mo pa Señorita." then she shooked her head. "Wag lang talaga mag-uuwi ng babae ang batang 'yun dito ay nako."

Pasimple kong sinulyapan itong katabi ko na tahimik na nakain lang. Sa kanilang magkakapatid, si Enzo lang lalaki. Habang si Gil, pusong lalaki.

I cleared my throat. "Kung sakali po ba na ganon nga si Gil, hindi po ba okay sa inyo?" pagtatanong ko pa.

Kumunot naman ang noo niya na tila ba nag-iisip siya ng malalim. "Okay lang naman. Anak ko parin naman siya, wala naman magbabago do'n." she said, with a smile in her lips. "Ang sa akin lang, wag muna sa ngayon. Pero kung dadating ang panahon na sasabihin niya ang totoong pagkatao niya sa'min, malugod ko siyang tatanggapin." she sincerely said.

I nodded slowly before my hands starting to touch Gwenn legs. Bahagya naman siyang natigilan na ikinangiti ko na lang.

Okay lang naman pala kay nanay ee. Matatanggap naman pala niya. Bakit ba hindi pa kami umamin noon? "Talaga nay? Napaka swerte naman pala ni Gil." nakangiting tugon ko.

Mas lalong lumapad ang pagkakangiti ko ng bahagya niyang ibuka ang hita niya para sa'kin. Wala naman akong inaksayang oras at nilaro ko ang dapat laruin.

Masaganang kumain akong muli, while my finger is gently caressing her clitoris. "Ang sarap ng tahong nay." puri ko sa luto niya, at sa tahong na hawak ko. "Sobrang krema." I added.

Isang mabining kurot lang sa hita ang natanggap ko mula kay Gwenn. Buti na lang at napigilan ko ang mapatawa. "Aba syempre, ako paba." she proudly said.

I chuckled and started insert my fingers inside of her. Yes, fingers with S.

"Aah." mahinang ungol niya pero sapat lang para marinig ko.

I bit my lower lips to stopped myself from smiling. Damn that moaned. It's fucking turn me on.

"Gwenn? Anak? Ayos ka lang ba? Namumula ka." nag-aalalang tanong ng ina niya.

Agad kong nilingon itong babaeng katabi ko hanggang sa unti-unting gumalaw ang daliri ko sa loob niya. Pasimple ko pa siyang binigyan ng nakakalokong ngisi ng makita ko ang namumuong pawis sa noo niya.

Gosh Gwenn. You're really adorable.

"O-opo nay. Ayos lang." she uttered. "Masyadong mainit lang 'yung luto mo. Napaso ako." pagdadahilan niya.

Matalim na tingin ang binigay niya sa'kin bago muli akong kurutin. Mahinang napatawa na lang ako bago ipagpatuloy ang pagkain ko.

Ng tahong. Hmm.

Hindi ko alam kung matatawa ba o  ano ng makita ang itsura ng tatay kong gulat na gulat ng makita ako ngayon dito sa pamamahay niya.

Pero sa huli, mas pinili kong tawanan siya. "Wala man lang bang welcome back hug diyan Dad?"

His face soften then smiled at me. "Come here honey."

Hindi ko naman siya binigo at binigyan ko siya ng mahigpit na yakap. Napapikit pa nga ako para damhan ang yakap naming dalawa.

Namiss ko 'to. Namiss ko ang yakap ng tatay ko. Sobrang tagal narin pala talaga mula ng magpasya akong umalis sa lugar na 'to at piliing mamuhay mag-isa.

Siya na ang unang bumitaw sa yakapa namin at marahan niyang hinawakan ang mukha ko. Sinipat ako na tila inaalam niya kung may nagbago ba sa pisikal ko. "Mabuti naman at naisipan mong dalawin kami dito." he calmly said.

I chuckled. "Well, hindi ko naman kayo matitiis."

But he just shooked his head and put his arms in my shoulder. "Kumain kana ba? Gusto mo ba ipagluto kita?"

Mabilis naman akong umiling sa kanya. "Katatapos ko lang kumain Dad." sagot ko. "Actually, sinamahan ko si Gwenn na umuwi kaya nakauwi din ako."

Kitang-kita ko naman ang mabilis na pagsupil ng ngisi sa labi niya. Natatawang napailing na lang ako bago siya iwan doon at tumungo sa pool area nitong bahay.

"So, kamusta na kayo ni Gwenn?" nahihimigan ko pa ang pagngisi sa boses niya.

I just shrugged and smile. "We're friends dad." totoo naman. Alangan namang sabihin kong friends with benefits? Nah, ayaw ko. Madadagukan ako ng tatay ko.

"Hindi ba kayo." he cleared his throat. "Nagkabalikan?" pagpapatuloy niya.

Doon lang ako napatawa at mabilis na umupo sa bench, katapat lang ng pool. Masarap kasi ang simoy ng hangin. Hindi din ganon kataas ang sikat ng araw. Nakakarelax lang.

"No dad." mabilis na sagot ko. "We're just friends, nothing more, nothing less." I added.

At katulad ko, umupo din siya habang ang atensyon ay nasa kawalan. Minsan lang kami makapag-usap ng masinsinan ng tatay ko. Lagi siyang wala noong dito pa ko naglalagi. At kapag nadating siya, wala siyang bukang bibig kundi ang kumpanyang balang araw sa amin mapupunta.

Nagkaroon kaming dalawa ng hindi pagkakaunawaan kaya mas pinili kong mamuhay mag-isa sa Manila. Hindi niya gusto ang pagkakaroon ko ng relasyon kay Gwenn. Nagalit siya. Idagdag pa na loko-loko ang kapatid ko noong mga panahon na 'yun.

Pero ngayon, sobrang laki na ng nagbago sa kanya. Masaya ako, sobrang saya. Lalo na ng unti-unting bumalik ang dati naming samahan.

"Nasaan pala si mommy?" I started.

Saglit naman niya kong sinulyapan bago muling ibalik ang atensyon sa kawalan. "Nasa kwarto. Naliligo pa."

I nodded slowly. Kung magkakaroon ako ng pamilya, gusto ko katulad ng relasyon ni mom and dad. Sa sobrang tibay nila, walang sinomang nakakatibag. Napangiti ako. "Dad, can I ask you something?"

He looked at me, brows furrowed. "Sure, fire away."

Napahinga ako ng malalim. "Paano mo nagawang i-handle ang relasyon niyo ni mom?" buong tapang na tanong ko.

Kitang-kita ko naman ang bahagyang pagkunot ng noo niya, pero di kalaunan ay ngumiti sa'kin ng matamis. "Ang mommy mo?" he chuckled. "Ang hirap i-handle niyan, ang moody ee."

Pati din tuloy ako, napatawa. Totoo, sa kanilang dalawa, si mom ang napaka moody. Minsan nga, hinuhulaan pa namin ni JK kung maganda ba ang mood niya o hindi. Nagpupustahan pa kaming magkapatid. Hay.

"Pero nagtiyaga ako." nakangiting dagdag niya. "Nililigawan ko palang siya, sobrang sungit na niya. Sa tuwing nakikita pa nga lang niya 'ko, kulang na lang ilibing na niya ko ng buhay ee." he chuckled and inhaled deeply. "Pero may kasabihan nga tayo, walang matigas na tinapay sa mainit na kape." he added

I nodded slowly and smile at him. "Ni minsan ba, hindi nabawasan ang pagmamahal mo para kay mommy?"

He immediately looked at me. "Tanungin mo muna ko anak kung binigyan ko ba ng dahilan ang pagmamahal ko para sa mommy mo." imbes na sagot niya.

Napakunot noo ako. Pero mas pinili ko na lang na magtanong pa. "May dahilan ba dad?"

At katulad ng lagi niyang ginagawa, binigyan niya ko ng matamis na ngiti. Ganyang-ganyan si daddy kapag nagkukwento, mauuna ang ngiti. Kung sa iba, tawa ang mauuna, sa kanya ngiti muna. Tss.

"Walang dahilan JC. Minahal ko ang mommy mo bilang siya." nakakainggit. Ramdam na ramdam ko ang sinseridad sa kanya. "Kapag magmamahal ka, wag kang magbibigay ng dahilan kung bakit mo mamahalin ang isang tao." he looked at me again and tapoed my head. "Dahil kapag nawala ang dahilan na 'yun, pano na ang pagmamahal mo sa kanya? Mawawala din ba?"

Hindi ako nakasagot. Nakatikom lang ang bibig ko habang nakatingin sa kanya. Ako kaya, kailan kaya ako makakakita ng taong ganyan ang mindset sa buhay. Kailan kaya ako makakahanap ng taong pipiliing samahan ako habang buhay. Nakakainggit lang. Yung mga kaibigan ko, masaya na sa kanya kanya nilang pamilya, pero ito ako. Kung sino-sino paring babae ang kinakama.

Hay buhay.

"Wag mo sabihin sa'king plano mo na mag-asawa?" at ngayon nga po, nanlalaki na ang mata niya. "Niyaya mo na ba si Gwenn ng kasal?"

Sa pagkakataong ito, mata ko naman ang nanlaki. Teka lang, kasal agad? "Hindi 'no." maagap na sagot ko. "Wala pa sa isip ko ang kasal-kasal na 'yan daddy." hindi ko nga alam kung anong score sa'ming dalawa ee. At saka, hindi ko nga alam kung mahal paba ko ng babaeng 'yun.

Ee teka nga, bakit ba pinoproblema ko 'yun? Kebs ko ba kung hindi na ko mahal nun.

Pero ang tatay kong ito, tinawanan lang ako. Napanguso tuloy ako. Parehong-pareho sila ni Jocasta, mapang-asar.

"Okay, sabi mo ee." then he shrugged his shoulder. "Pero papayuhan kita JC."

Napalunok naman ako ng biglang naging seryoso ang mukha niya. Alam ko, wala ng biro ang lalabas sa bibig niya ngayon.

"Kung si Gwenn lang din naman ang pinaglalaruan mo, itigil mo na." he paused, intentionally. "Dahil kapag nalaman 'yun ng tatay niya, hindi mo alam kung anong pwede niyang gawin sayo." seryosong dagdag niya.

Akmang sasagot na ko ng magsalita muli siya. "At kapag nangyari ang bagay na 'yun, wala akong ibang gagawin kundi ang hayaan siya sa gusto niyang gawin sayo." I gulped hard. Bigla akong kinabahan.

"Remember my first rule Juno Cris." he smile. "I don't do tolerate gamers."

---------------------------------