Escape

"You're Mr. Luke? T-The CEO?" I blinked.

"Yeah?" he laughed. "Surprise?"

Napasimangot ako at agad na binalik sa harapan ang mukha. Napatulala ako sa kawalan nang marinig kong nagsalita si Mr. Villaruz.

"You okay?"

My eyes traveled to him as I nodded. "You look so tense."

"No, Sir. I'm just surprised by Mr. Luke's presence," I said honestly.

Mahinang tumawa ito ay tumango. Umupo na rin si Troa sa isa pang bakanteng silya sa pagitan namin ni Mr. Villaruz.

Napabalik ako sa pagkakayuko dahil sa pagkapahiyang nararamdaman. All this time I was believing in the wrong idea.

I kept on insulting the CEO in front of him. The CEO itself.

Mariin akong napapikit nang maramdaman ang malakas na pagtikhim ni Luke na animo'y tumatawag nang pansin.

Nanginig ang kamay kong dinukot ang phone ko sa loob ng sling bag. Dumilat ako, nanatiling nakayuko.

Nagtipa ako ng mensahe kay Mariella na kung may available na service car para magpahatid sa place ko tutal next month na ulit ang shoot.

Nang mai-send ang mensahe ay agad kong tinago ang phone ko. Umangat ang mukha ko at hindi nakawala sa sulok ng aking mata ang pagtitig ni Mr. Manzano sa akin.

Humugot ako ng hangin at lakas loob siyang tiningnan. Ang kaninang multong ngiti sa labi ay unti-unting lumalapad at naging ngisi.

Napakurap-kurap ako at lihim na napakuyom ang kamao. Gusto ko siyang irapan buti na lamang ay napigilan ko pa ang sarili sa katotohanan na siya ang boss ng iniindorso ko.

I sighed heavily as I forcibly smiled at him.

"Missy..." pumungay ang kaniyang mga mata habang nakatitig iyon sa akin nang binigkas ang aking pangalan.

Malakas na kumabog ang dibdib ko na para bang nagwawala. The way he called my name with his husky voice was quite alluring for me.

Napabalik ako sa sarili nang marinig ang mahinang pagtikhim ni Mr. Villaruz kasabay nang pag-alingawngaw nang ingay ng kaniyang cellphone.

"Oh, excuse me. I need to answer this call," paalam niya at sabay kaming tiningnan ni Troa.

Napatango na lang din ako hanggang sa maiwan kaming dalawa. Nabalot kami nang katahimikan sa lamesa nang may lumapit na waiter sa amin.

"May I take your order, Ma'am, Sir?"

I upped my gaze as I looked at the waiter. He was facing Luke while taking note of Luke's order.

I stared at Luke's jaw while speaking. The way his facial features move it's a bit attention-grabbing or it's just me noticing it.

Napahagod ako sa lalamunan na parang natutuyuan habang nakatitig sa kaniyang leeg habang gumagalaw ang kaniyang adam's apple sanhi ng pagsasalita.

My eyesight went to his lips. It's natural shape and kissable as if he was using a light tint. But it is natural.

Napasinghap ako nang lumingon siya sa gawi ko. Kumurba muli ang nakakaasar na ngisi niya sa labi.

"What about you?"

I licked my lips as I looked back at the menu. "Just orange juice-"

"That's not proper food for dinner, Missy," he cut me.

I sighed. "I'm on diet, S-Sir..."

"And why?"

Napakunot ang aking noo nang tumaas ang kilay niya sa akin na para bang kataka-taka ang sinabi ko.

"I'm a model," I simply said.

"And so?"

I swallowed. "I need to maintain my curve-"

"Oh," he smirked. "So it means, eating a proper meal would make your curve gone?"

Dahan-dahang bumusangot ang mukha ko. Was he insulting me? Tsk. Ang yabang-yabang.

"Alright. I'm still full and I'm just here to formally meet the CEOs," I said.

Napadako ang tingin ko sa waiter na palipat-lipat ang tingin sa amin na mukhang naguguluhan.

"Really? Or you just came because of the deal?" I could sense how playful his tone was.

Natahimik ako napaismid na kawalan. Bahala ka diyan, isipin mo ang gusto mong isipin.

"I-I'm fine with my order," sabi ko sa waiter.

"Is that all?"

"Nope. Please add one more dish set for my first order," agap niya kaya napalingon ako sa kaniya.

"Noted, Sir Luke," the waiter responded as he walked away.

Napatiim-bagang akong nakatiitg sa kaniya. Namamangha lamang ang kaniyang mga mata habang nakatingin din sa akin.

"Hindi ko ginugutom ang mga modelo ko. At hindi magandang dahilan ang pagmomodelo para hindi kumain," awtoritado niyang sinabi.

"Pero baka tumaba ako. Ma carves ang pagkain," tanging nasabi ko.

Mahina siyang natawa. "Maganda ka pa rin..."

"Huh?" I'm shocked.

My chest insanely beating for what he utter. Napakurap-kurap pa ako at pilit nirerehistro sa isipan ang kaniyang sinambit.

Sinabi niya ba talaga iyon o nabingi lang ako?

"Nothing," he chuckled. "Anyway the deal-"

"Luke."

I sighed in relief when Mr. Villaruz appeared on time. I'm safe.

"I'm sorry for ruining this dinner but I have to leave. I received an emergency call."

"What happened?"

Napatayo si Luke kaya sumunod na rin ako. Tahimik na nag-usap ang dalawa at nagsitanguan.

Napalingon sa gawin ko si Mr. Villaruz at naglahad ng kamay kaya tinanggap ko agad.

"It's our pleasure to meet you, Miss Aviola. Hoping to meet you again next time," pormal niyang sinabi.

"Thank you, Sir..."

We shake our hands before it parted. Tuluyan na itong nagpaalam.

"Stay here, Missy. I'll be back," si Luke.

Lumingon ako sa kaniya na naging seryoso ang mukha hindi kagaya kaninang mapaglaro pa ang emosyon sa mga mata.

Tumango na lang din ako at bumalik sa pagkakaupo. Tumalikod na sila at naglalakad palayo. Nanatili akong nakatanaw sa papalayo nilang bulto.

I sighed as I roamed around the restaurant. I felt sweaty so I decided to go to the comfort room while waiting for Luke.

But wait, should I still wait for him? Paano kung i-open niya na naman ang napag-usap namin? Napasinghap ako at dali-daling tumayo.

Tama. Aalis na lang din ako at kunwari may emergency. Ayokong maiwan kasama siya.

I walked out of the restaurant while looking at the surroundings. Napadako ang paningin ko sa pool area at aksidenteng nakita si Mariella.

Patakbo akong naglakad patungo sa kaniya at hindi inaasahan na makikita ko pa roon ang dalawang negosyante.

"Miss..."

Sinenyasan ko agad si Mariella na huwag maingay nang nakita niya ako. Tumahimik siya kaya tinuro ko si Luke na halos nasa likuran niya lang.

I walked closer to Mariella and I was about to ask about the available service car when I accidentally heard Luke's voice.

"How are you?"

Sabay kaming natahimik ni Mariella.

"I'm fine," tugon ng kausap.

"Tita Trina told us about what happened. About Fiona and Liam. It's already happened months ago, so why didn't you tell us?"

Nagkatinginan kami ni Mariella, nagtataka, pero nanatiling nakikinig.

"Hm, we are all fine-"

"Fine? Are you kidding me? Trevious? They cheated with you. And it's the worst thing that you and Fiona are getting married, yet Liam could be able to do it with you? Fuck, you are almost looks sibling," si Luke sa mariin na tinig.

We heard Trevious sigh heavily. "I set them free."

"What?! Just like that?" Luke almost raised his voice.

Napahawak ako sa braso ni Mariella dahil mukhang personal na ang usapan ng magkaibigan pero sa kabila no'n ay nanatili kaming nakikinig.

"Yeah. If it makes them happy, why not?"

"Fuck you, Villaruz! Aren't you hurt? Aren't you mad? They cheated!"

"I know, Luke. I'm not dumb," kalmado pa rin ang tinig ni Trevious. Nakakamangha sa kabila ng nangyari.

"But you let it happen?" hindi makapaniwalang ani Luke.

"You know what dude, I have to go now. I still have my flight to go back to New York. Daddy is waiting for me-"

"You're just hiding that you are hurt, isn't it?"

Trevious laughed. "I felt insulted. That's all."

"What? Aren't you hurt at all? Gago pre, fiance mo iyon. You should be mad!"

Napaismid ako sa kawalan. Itong si Luke maka-react, akala mo siya 'yong sinaktan. Tsk.

"Oh, just believe what you want to believe."

"Wait. Please be honest with me dude. Did you really love Fiona?"

"O-Of course-"

Hinila ko na palayo si Mariella. Nilingon niya akong nagtataka ang mga mata.

Dinala ko siya sa gilid malapit sa shower room kung saan walang makakakita sa amin.

"Miss Missy?"

"Nabasa mo ang text ko?" tanong ko.

"Opo. Kakausapin ko nga sana si Sir Luke kung puwede ka niya isabay-"

"No, not him..." I whispered.

"Bakit? Babalik din po siya mamaya sa Manila-"

"Wala bang extra na car?" I asked. "I-I can commute too."

"Naku, mapapagalitan po kami ni Sir Luke. Kailangan ko rin pong sabihin na aalis kayo," anito na ipinagtaka ko.

"Bakit naman? Are you kidding me, Mariella? I'm already done with my shoot," sabi ko.

"Iyon po ang habilin ni Sir Luke sa amin. Kailangan daw po alam niya kung aalis ka o hindi."

"No. That is not part of the contract anymore," I burst in annoyance.

"Pasensiya na miss Missy..."

I sighed heavily as I gazed up. I gently massage my forehead in frustration. "Fine-"

"May available service chopper na raw po."

"Really?" my eyes twinkled as I glanced back at Mariella who was holding her phone. "Yes, po paalis na."

"Sasabay na ako. Pakisabi na lang kay sir Luke may emergency."

Sa sobrang tuwa ko ay niyakap ko si Mariella. Buti na lang talaga makakaalis na ako. Bahala na na ang susunod na buwan.

Sigurado naman na wala na sa kaniya ang naging usapan.

While inside the chopper it seemed I was the only one on board. I couldn't hide the bliss I had felt.

I dialed Shaira's number since I wanted to meet her after two months of not catching up with her. But it was so sad that I couldn't reach her.

I sighed heavily as I texted Lea that I already left. Hindi pa naman sila aalis dahil gusto pa nila i-enjoy ang natitirang araw.

Every month, we just take a shot once and the rest of the day it's up to the model if she or he wants to stay in the resort to enjoy it.

Maganda rin ang strategies ng MC sa pamamalakad kaya siguro mahal na mahal ng empleyado ang kumpanya dahil alaga sila ng mga nakakataas.

Tinago ko na lamang ang phone ko at sumandal ang ulo sa upuan. Unti-unting pumikit ang aking mga mata at hindi napigilan isipin ang kalagayan nila Lola.

Last week I sent them a grocery that was good for a month and I left a letter anonymously. I still care about them, but I'm not ready yet to show myself.

I'm not mad at them. I am still hurt until now because of the fact that they were trying to sell me before because they don't have trust in me.

I laughed bitterly as I wiped the drops of tears on my eyes. Maybe someday, I could have the strength to face them. At the right time.

Pagmulat ko ng mata ay saktong nakalapag na kami sa rooftop ng JRS building, halos lagpas treinta minutos.

Pangalawang pagkakataon pa lang na rito mismo ako binaba ng chopper.

May lumabas na isang bodyguard at binuksan ang pinto. Inalalayan ako nitong makababa ngunit nanibago ako kamay niya.

Umangat ang mukha ko para tingnan ang mukha nito nang bigla niyang binitawan ang kamay ko at tumalikod.

"Sir-" I cut my words as I shook my head.

Siguro nga bagong bodyguard lang.

Saglit ko pang nilingon ang ginamit na chopper. Nangunot lalo ang noo ko dahil sa pamilyar na driver.

Pinilig ko na lamang ang ulo at diretso nang nagtungo palapit sa elevator as sumakay, pababa sa floor ng aking unit.

And after a couple of minutes when the elevator stopped, I immediately got out and went straight to my unit.

Agad kong binuksan ang pinto at sinarado. Naglakad ako palapit sa kama at pabagsak na nahiga.

I removed my dress since the lock of it is just a thin lace on my back. Hinila ko ito hanggang sa tuluyang kumalas.

Napatitig ako sa kisame. Muling nanumbalik ang tagpong hindi inaasahan. Bakit kailangan niyang itago na siya ang CEO?

Pinagmukha niya pa akong tanga.

Hindi ko tuloy lubos maisip kung anong reaksyon niya sa tuwing naririnig niyang tinatatawag kong matanda ang sarili niya.

Napaigtad ako sa gulat nang makarinig nang sunod-sunod na katok mula sa labas ng unit.

I am not expecting any visitors tonight. Hindi rin naman ako nag-order ng pagkain.

Tamad akong bumangon at hinawakan ang suot na dress dahil malalaglag iyon.

At dahil sa katamaran ay hindi ko na inayos pa at naglakad na ako para buksan ang pinto.

"Sino-" I trailed off when I saw him.

"Hm, escaping huh?" he smirked.

"W-What are you doing here?" I was shocked.

Malaki niyang binuksan ang pinto ng unit ko gamit ang kanang palad. He then licked his lips as he slowly stepped closer to me.

Napaatras ako nang bigla niyang sinara ang pinto.

Mapupungay ang kaniyang mga mata habang nakatitig sa aking mukha, pababa sa labi.

Napasinghap ako.

"Luke!" sigaw ko nang walang pasabi niyang kinabig ang likod ko at mabilis na isinandal sa likod ng pintuan at halos idikit niya ang kaniyang mukha sa akin.

"Missy..."

Umawang ang labi ko nang tumama ang mainit niyang hininga sa aking mukha na pinaghalong menthol at amoy rum.

Para akong naliyo sa ginawa niya at ilang pulgada na lamang ang layo ng mukha namin sa isa't-isa.

P-Posible nang maglapat iyon, isang maling galaw lamang.

"Where's my kiss?" he playfully whispered and made my system awaken the unveiled sensation.