Ivy's POV

I woke up because of the sound of my alarm-clock. I fixed my bed and stood up. I opened the balcony door and smiled bitterly. It has been year.. 2 years.. Yet my Mikaela is still missing.. Everyone keeps telling me she'e dead.. but I don't want to believe it.. My tears ran down my cheeks..

"Ang tagal mo nang nawawala anak.. we've already stopped looking for you.. sabi nila patay ka na.. pero di ako naniniwala roon.. Mahal kita anak, kaya lang kahit anong pilit kong hanapin ka, hindi pa rin kita mahanap. Pero alam ko, alam ko na balang araw, pagtatagpuin rin tayo ng tadhana. Aasa ako roon anak.." Bulong ko sa aking sarili.

"Ivy, are you awake already?"

I wiped my tears when Denise knocked the door. Pinagbuksan ko siya and I smile at her genuinely.

"Hey." I greeted her.

"Hey bes, anyways ard you ready na ba?" Tanong nya sa akin.

Kumunot naman ang aking noo at tiningnan siya ng seryoso.

"Ready for what?" I asked.

"Umm did you forget already? Halur! Nagpalista tayo nung isang buwan para sumali at tumulong sa mga batang nasa ampunan noh!" Sigaw nya sa'kin. Napairap naman ako.

"Oo na, nakalimutan ko na wag nang sumigaw, nakakarindi. Gagayak na ako hintayin mo ako ha." Sabi ko sa kanya.

"Oo na oo na maligo ka na." Sabi nya habang nagcecellphone at napairap nalang muli ako.

"Hello?"

"Yes honeybunch?"

"Opo, opo bukas promise di ko nakakalimutan. Bye! I love you 24 hours a day!"

Rinig ko pang sabi nya bago ako pumasok sa cr. Nailing iling na lang ako. Naalala ko pa noong sabi nya ayaw nya ng lalaki dahil pasakit lang sila sa ulo na'min. Speaking of lalaki.. ang tagal ko na ring di nahahanap si kuya.. di ko man siya tunay na kapatid, mahal ko siya eh.. Pero kung siya man ang may pakana ng lahat ng masamang nangyayari sa buhay ko, hindi ko na alam kung paano ko pa siya haharapin..

Matapos kong maligo ay mabilis akong nag-ayos. Naabutan ko si Denise na nagaantay. Umalis na kami ng bahay at dumiretso sa bahay ampunan dala ang mga gamit para sa mga batang naroon. Natuwa naman akong makita ang mga batang naghihintay sa amin. Bumaba kami ng sasakyan at bahagyang nakipaglaro sa kanila.

We gave them gifts, which made my heart pump in happiness. It's been a while since I felt this kind of joy. Pakiramdam ko habang ginagawa ko ito nawawala ang lungkot ko sa pagkawala ng anak ko. But I couldn't help my self to think, what if she's here with me? Kung nandito siya iispoil ko siya, dadalhin ko siya sa iba't ibang bahagi ng mundo magtra-travel kami kahit saan, ibibigay ko sa kanya lahat ng kailangan st gusto nya. I was taken back again to reality when Denise tap my shoulder.

"Hey are you ok?" She asked. Tumango naman ako. "They why are you crying?"

Napahawak ako ss pisnge ko ng tanungin nya ang bagay na ito, hindi ko na pala namalayang tumulo na ang luha ko. Napatingin naman ako sa kanya. Isang ngiti ang ibinigay nya na may bahid ng kalungkutan.

"Namimiss mo na sya noh?"

"Sobra, Denise. Sobra."

"Hanggang ngayon ba ay umaasa ka pa rin na magkikita kayo? Ivy I don't want you to be hurt but what if--

"Stop it Denise." I cut her off. "Kahit anong sabihin nyo aasa pa rin ako, I know its been 2 years, pero maniniwala at maniniwala pa rin akong makakasama ko ang anak ko. Alam kong gagawa at gagawa ng paraan ang tadhana para magkita kami."

I heard her sighed. "Ayoko lang namang masaktan ka sa huli, pero sana nga buhay pa siya."

Nang matapos kami sa pagbibigay saya sa mga bata roon ay nagpaalam na kami kayna sister. Habang nasa biyahe ay nakits ako ng ale na may hawak na sanggol, na sa tingin ko'y nasa dalawang taong gulang na. Nagtitinda siya ng mga gulayin, naawa naman ako lalo na para sa sanggol.

"Denise, stop the car!" Pabiglang napatigil si Denise sa pagmamaneho dahil sa sigaw ko.

Kumunot ang noo niya sa akin at nagpeace sign na lang ako sa kanya bago bumaba. Pinuntahan ko ang ale at nagulat naman siya nang makita ako.

"Ms. Ivy? Kayo po yung sikat na superstar di ba? Nako ang tsgal nyo na pong wala sa tv ah?" Bati nya sa akin at tipid naman akong ngumiti.

"Hello po, nagpahinga lang po ako sa showbiz baka sa mga susunod na buwan bumalik rin ako." Sagot ko naman. "Sya nga po pala anong pangalan nyo? Anak nyo po?"

"Ah ma'am ako si Angelica, ito naman po anak ko si Mariel."

"Pwede po bang pahawak sa sanggol?"

"S-sige po."

Nang ibinigay sa akin ng ale ang sanggol ay tila tumalon ang puso ko dahil napakagaan ng loob ko rito. Tiningnan ko ang kanyang ina at ngumiti.

"Ang ganda ganda po ng anak ninyo." Ngiti kong sabi.

"Salamat po ma'am."

"Oo nga po pala, magkano po lahat ng tinda nyo? Bilhin ko na po lahat."

"Talaga po ms. Ivy?"

"Opo, para na rin po sa anak nyo, ayaw nyo po bang makauwi agad?"

"Naku maraming salamat po, tatanggapin ko po."

Ibinalot ng ale ang lahat ng gulay na tinda nya at inabot sa akin ang plastic. Hinimas ko ang ulo ng sanggol bago ito ibalik sa ale. Kinuha ko ang lilibuhin kong pera at inabot sa ale. Nagpasalamat ang ale at ngumiti naman ako sa kanya. Pagbalik ko sa sasakyan ay tiningnan ako ni Denise na nakataas ang kilay.

"So? Ang dami nyan ah? Fapos dami mo pang stock sa ref nyo, saan mo gagamitin yan? Baka mabulok lang. Ikaw naman kase tutulong na lang dapat di mo na lang binili sana inabot mo na lang ang pera." Dada nya agad sa akin.

"Ikaw naman!" Bwelta ko sa kanya.

Umirap siya bago tumuloy sa pagmamaneho. May nakita akong mamang nangagalakal ng bote kaya tumigil kami sa harap nya at ibinigay ang gulay. Sayang naman kasi kung mabubulok lang sa ref sa sobrang dami. Habang nasa daan kami ay tumawag naman bigla si Yasmina through video call.

"Hey Yas kamusta?" Masayang bati ni Denise na malawak ang ngiti. Kumaway naman ako sa kanya.

["Eto ayos naman, grabe miss ko na kayo!"] Ngiti niyang sabi sa video.

"We missed you too, Yas! Kailan ka ba kasi uuwi?" I asked at doon na siya natahimik.

["Mukhang malabo na ata kaming makabalik dyan."] Saad niya sa seryosong boses.

"Huh?! Bakit?!" Sabay naming tanong sa loob ng kotse.

["Sa ngayon! Because we're soon to be a parents!"] Biglang singit ni Raphael sa likod na nakangiti.

["Hon naman ih! Dapat ako ang magsu-surprise sa kanila!"] Inis na sabi ni Yasmina kay Raphael.

["Sorry na hon! Excited lang ako!"] At naglambingan na nga sila.

"Wait. You guys are together again?" Gulong tanong ko.

["Yes, actually we've been married a year ago na. We planned fo surprise you when we get back there but my loveydovey here can't wait to tell you everything."] Saad ni Rap.

"So how about your parents? Did thay agree to you?"

["Unfortunately hindi na ulit nagkabalikan sina mom and dad, since the day na nagbreak ang dad ko and mom ni Rap nalaman naming may iba pang kabit si dad. We're so glad nung nalaman naming naayos na ang hidwaan sa mom ko at mom nya kaya heto kami in a happy and healthy relationship."] Kwento ni Yas sa'min.

"Well then that's great! Sa wakas makakauwi na rin kayo rito! Miss na namin kayo!" Ngiting sabi ni Denise.

["We are so happy too. See yah next time! Sige na bye bye na!"] Paalam ni Yas.

Ngumiti naman kami ni Denise at nagpaalam na rin sa kanila. Matapos akong maihatid ni Denise ay umalis na rin siya at tumuloy na ako sa loob ng bahay ko, humiga agad ako sa kama ko at tumingin sa taas. Muli kong naisip yung baby kanina ni..ni.. ni Angelica!

I smiled. A genuine smile. Why do I feel a connection with the baby? It felt like she's my Mikaela, sadly she's someone else's baby. I hope I can meet her soon again.

To be continued...